Kemalist Manifesto

Herkesin kendi şeytanları var. Herkesin kendini aşağı çeken şeyleri var Bütün insanların bir hikayesi, başından geçen olayları var. Herkesin geceleri onları ayakta tutan, kabuslar gördüren, gündüzleri huzursuz eden şeytanları var.Her insan şahsına münhasır, herkes farklı, herkes unique ve kimsenin eşi benzeri yok. Sadece benim hayatım boktan geri kalan herkes çok mutlu diye düşünmek tamamen kendinizi kandırmak olur çünkü kimsenin hayatı toz pembe değil. Peki neler yapabiliriz şeytanlarımızla savaşlarımız konusunda gelin önce klasik yöntemlere bakalım sonra da benim yöntemlerime geçelim.  Şeytanlarımızla savaşta klasik yöntemler:  Eğer bu şeytanların içkiyle boğulmasını sağlamaya çalışırsanız, ilk başlarda biraz boğulur gibi olurlar evet ama sonradan yüzmeyi öğrenirler ve tekrar karşınıza gelirler. Eğer bu şeytanları sigara ile, ot ile yakmaya çalışırsanız saçları ve tüyleri belki biraz tutuşur ama yanmaz kıyafet giymiş halde tekrar karşınıza gelirler.  Eğer o şey

Mutluluğa Layık olduğunu bilmen ,kendi değerini bilmen çok önemli bu hayatta. Anlıyorum. Gerçekten çok zor olabilir şuan durumlar. Şu ana kadar hayatındaki çok fazla şey tepetaklak gitmiş olabilir. İnsanlar senin değerini görememiş olabilir ama bu senin güzel bir hayata layık olmadığın anlamına gelmez.     Değersiz hissettiğim çok fazla an oldu.Sayısız defa kendi değerimi sorguladım. Bütün biten ilişkilerimin sonunda, Bütün başarısızlıklarımın sonunda, Bütün kötü geçen olayların sonunda sorguladım.Acaba benim hak ettiğim bu mu? Güzel şeylere layık değil miyim ben? Belki de yeterince iyi değilimdir hiçbir şey için? Diye düşünmeden edemediğim sayısız geceler oldu.    Kendimi iyileştirmem için gereken zaman sonsuzluğa yakın sürdü. Ben aşka layığım, ben güzel bir hayata layığım demek için uzun düşünme süreçlerinden geçmem gerekti. Bunlara inanmadığım zamanlarda öyle davranışlarda bulundum ki . Yalan söyledim , ikiyüzlülük yaptım. Çok uzun bir süre iyilik yapmadım kimseye. Kanı

Gideceğin hiçbir yer yokmuş gibi hissediyorsun, artık başka seçeneğin kalmadığını hissediyorsun.Yenilmiş hissetmek çok kolay değil mi? Bence değil. Savaşmaya devam et. Devam et ve devam et, ne olursa olsun devam et. Asla pes etme. Eğer hayatın bundan daha da aşağıya gidemezmiş gibi hissediyorsan ve bir çıkış yolu yok diyorsan. İYİ! Çünkü asıl meydan okuma şuan senin önünde demektir. Eğer sen sorumluluğunu almaya karar verirsen hayatın sadece yukarı gidebilir demektir. Ama aynı zamanda işlerin çok zor olacağını da gösterir. İşler hayal edebileceğinden de zor olacak. İçinde olduğun bu fırtına bütün dünyanı sarıyormuş gibi olabilir. Ama sana söylüyorum öyle değil. Şuan içinde olduğun fırtınadan dışarıyı görmek çok zor evet hatta etraftaki her şey fırtınanın bir parçasıymış hatta var olan tek şey fırtınaymış gibi görünebilir. Ama Fırtına her şey değil. Ve sonsuza kadar sürmeyecek. Fırtınadan dışarı çıkabilirsin ve fırtınadan dışarıya çıkacaksın. Dışarıya çıktığında güneş ışığını

Yakın arkadaşlarımıza veya ailemize hayallerimizi, isteklerimizi, arzularımızı söyleyince işler sanki biraz daha zorlaşıyormuş gibi oluyor. Bir yandan bu hayalleri dile getirmek kendimize koyduğumuz hedeflere bağlılığımızın ve kendini adanmışlığın işareti gibi olurken diğer yandan da kendimizi negatif eleştiriye ve onlardan beklediğimiz desteğin eksikliğine yol açıyor. Onların reaksiyonu hiçbir zaman beklediğimiz gibi olmuyor. Ya etkilenmemiş oluyorlar ve bizim hevesimizi kaçırıyorlar ya da fazla aşırı pozitif ve gerçekdışı cevaplar verip yaşamamız gereken zorlu zamanları küçümsememize sebep oluyorlar.    Peki böylesi bir durumda hayallerimizi ve arzularımızı etrafımızdaki insanlara açmak ne kadar riske değer? Hayatımızı değiştirebilecek olaylardan geçtiğimizi veya hayatımızı belli hayaller üzerine değiştirmek istediğimizi söylemeli miyiz? Hedeflerimize giden yolda yakınlarımız bizi gerçekten de yalnız değilmişiz gibi hissettirecekler mi? Yalnız geceler olacak. Bu hayalleri