Hayallerimize Giden Yoldaki Yalnızlığımız
Yakın arkadaşlarımıza veya ailemize hayallerimizi, isteklerimizi, arzularımızı söyleyince işler sanki biraz daha zorlaşıyormuş gibi oluyor. Bir yandan bu hayalleri dile getirmek kendimize koyduğumuz hedeflere bağlılığımızın ve kendini adanmışlığın işareti gibi olurken diğer yandan da kendimizi negatif eleştiriye ve onlardan beklediğimiz desteğin eksikliğine yol açıyor. Onların reaksiyonu hiçbir zaman beklediğimiz gibi olmuyor. Ya etkilenmemiş oluyorlar ve bizim hevesimizi kaçırıyorlar ya da fazla aşırı pozitif ve gerçekdışı cevaplar verip yaşamamız gereken zorlu zamanları küçümsememize sebep oluyorlar. Peki böylesi bir durumda hayallerimizi ve arzularımızı etrafımızdaki insanlara açmak ne kadar riske değer? Hayatımızı değiştirebilecek olaylardan geçtiğimizi veya hayatımızı belli hayaller üzerine değiştirmek istediğimizi söylemeli miyiz? Hedeflerimize giden yolda yakınlarımız bizi gerçekten de yalnız değilmişiz gibi hissettirecekler mi? Yalnız geceler olacak. Bu hayalleri