Nihilizmi çökerten Ağ Teorisi

-

 


Dünyadaki kum taneleri mi fazla yoksa evrendeki yıldızlar mı? (Noldu bu girişi daha önce bir yazıda yapmıştım değil mi ama bu sefer konu farklı.) Evrendeki yıldızlar yaklaşık 10 üzeri 6 katı falan daha fazla. Evrendeki her yıldızın bizim güneşimiz gibi bir sistemi olsa ve yaklaşık on gezegeni olsa çok büyük ihtimalle başka hayatlar da var demektir.  Bu kadar büyük evrende insan yaşamının ne değeri var ki diye düşünüyor insan.

Peki geçmişten diyelim ki 1780 yılından mesela kaç kişi tanıyorsunuz biliyorsunuz. 15-20 kişi sayabilir misiniz? Biz de bir gün öleceğiz bizi de böyle hatirlamayacaklar o zaman ne önemi var ki yaptıklarımızın yaşadıklarımızın diye düşünüyorsunuz şuan değil mi?

Hayatımız boyunca kaç insanla tanışırız etkileşime gireriz? Ortalama bir insan için düşünelim. Yaklaşık 1000 diyelim. Yani biz bu bin kişiyle pozitif veya negatif farketmez bir şekilde etkileşime giriyoruz ve bir şekilde onların hayatını etkiliyoruz. O bin kişinin de etkileşime girdiği başka bir bin kişi var desek etti mi sana yüz bin. Onların hepsi de biner kişi ile etkileşime girse bir milyar etti. Sonuç olarak demek istediğim şu ki bizim yaptığımız her şey domino taşı gibi dünyadaki neredeyse herkesi etkiliyor ve insanlar bir ağ gibi birbirine bağlı. Hayatı olabildiğince erdemli ve olabildiğince iyi yaşamalıyız ve yaptığımız en ufak şeyin bile bir anlamı var. İnsanlığın genel tarihinde bir kişi çok bir şey ifade etmeyebilir ama bu ağ teorisi ile milyarlarca kişiyi etkilediğimizi  düşünürsek her şeyin bir anlamı var. 

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden kitap okumamalıyız?

-
Resim
  1-Zaman Kaybı Dışarı çıkıp gezip tozmak, akdeniz turu yapmak varken neden 1000 sayfalık karamazov kardeşleri okumakla uğraşalım ki hem çok gezen daha çok bilir her şeyi. Ayrıca diyelim ki hukuk okuyorsunuz size o kadar tuğla gibi kitaplar ezberletildi yıllarca şimdi ne bu gerçek bile olmayan kurgu kitapları okuyup saçma şeylerle mi uğraşacaksınız boş verin. 2-Kimlik Kaybı Kitap okursanız hep başkalarının fikirlerine maruz kalacaksınız. Okuduğunuz kitap hayatınız haline gelecek oradaki inançlara ve duygulara da kapılacaksınız. Hele ki eğer herkesin okuduğu kitapları okursanız herkesin düşündüğü şeyleri düşüneceksiniz. Gelin kitap okumayın fikirleriniz orijinal kalsın. 3-Yanlış Beklentiler Fantastik eserler okuya okuya bir gün evinize Hogwarts’tan mektup geleceğini ve hayatınızın kurtulacağını sanıyorsanız beklemeye devam edin. Siz yerinizden kalkıp da hayatınızdaki sorunlar için bir çözüm üretmeye çalışmadıkça oturup oturup yalnızca kitap okumaya devam ettikçe hiçbir mucize
Devamı

Hayallerimize Giden Yoldaki Yalnızlığımız

-
Resim
Yakın arkadaşlarımıza veya ailemize hayallerimizi, isteklerimizi, arzularımızı söyleyince işler sanki biraz daha zorlaşıyormuş gibi oluyor. Bir yandan bu hayalleri dile getirmek kendimize koyduğumuz hedeflere bağlılığımızın ve kendini adanmışlığın işareti gibi olurken diğer yandan da kendimizi negatif eleştiriye ve onlardan beklediğimiz desteğin eksikliğine yol açıyor. Onların reaksiyonu hiçbir zaman beklediğimiz gibi olmuyor. Ya etkilenmemiş oluyorlar ve bizim hevesimizi kaçırıyorlar ya da fazla aşırı pozitif ve gerçekdışı cevaplar verip yaşamamız gereken zorlu zamanları küçümsememize sebep oluyorlar.    Peki böylesi bir durumda hayallerimizi ve arzularımızı etrafımızdaki insanlara açmak ne kadar riske değer? Hayatımızı değiştirebilecek olaylardan geçtiğimizi veya hayatımızı belli hayaller üzerine değiştirmek istediğimizi söylemeli miyiz? Hedeflerimize giden yolda yakınlarımız bizi gerçekten de yalnız değilmişiz gibi hissettirecekler mi? Yalnız geceler olacak. Bu hayalleri
Devamı

Chosen One Mentalitesinin Sonu

-
Resim
  “You were the chosen one! It was said that you would destroy the sith, not join them! Bring balance to the force, not leave it in darkness." “I hate you!”  “You were my brother, Anakin. I loved you.”   Gözyaşları biter mi bir insanın? Ağlamaktan o kadar yorulmuşum ki kurumuş göz pınarlarım artık akmıyor göz yaşım. Hissiz değilim son derece mutsuzum ve üzgünüm ama ağlayamıyorum. Tükendim. Olmayan bir şeyi oldurmak için çok uğraştım tüm her şeyimi verdim kendi benliğimi bile kaybettim bu süreçte. Artık ben kimim onu bile bilmez haldeyim. Prensiplerim ne, doğrularım ne? Ben kimim? Kendimi tanımlayabilirdim eskiden ama şimdi hiçbir şey bilmiyorum.  Ruhum bağırıyor içeri içeri ve ben avaz avaz susuyorum. Eninde sonunda çıkan harflerin hepsi sessiz. Kelimelerimin hepsi anlamsız. Ne desem ne yapsam boş gibi hissediyorum ama yine de ceplerimde cümleler saklayamıyorum yazmam lazım yazmazsam çıldıracak gibi hissediyorum.  Çok uzun zamandır korkuyordum yazmaktan ama ben korkak değilim ki g
Devamı